Rogalińska kaplica zbudowana została w latach 1817-20. Jej fundatorem był Edward Raczyński. Źródła głoszą, że brał on też czynny udział w projektowaniu obiektu i wykonywaniu części prac. Obiekt ten miał spełniać dwie funkcje: zlikwidowanej kaplicy dworskiej, a także mauzoleum grobowego. Raczyński poświecił ten budynek Świętemu Marcelemu, ale uczynił też z niej swoisty hołd dla swojego kuzyna Marcelego Lubomirskiego – żołnierza napoleońskiego – który poległ podczas oblężenia Sandomierza w 1809r. Świadczy o tym napis nad wejściem do kaplicy: Divo Marcelino, czyli Wielebnemu Marcelinowi, z pominięciem słowa sanctus, czyli święty.
Budynek kaplicy usytuowany jest na niewielkim wzgórzu. Wzorowany jest na autentycznej rzymskiej świątyni z pierwszego wieku przed narodzeniem Chrystusa zwanej „Maison carre” znajdującej się w Nimes we Francji. Rogalińską kaplicę łączą z oryginałem zdobiące fronton kolumny, a także półkolumny porządku korynckiego i rzeźbiony fryz zdobiące boczne elewacje. Różnice to okna we wschodniej ścianie, ołtarz, dolna krypta grobowa, a także żeliwne lwy u wejścia. Drzwi do kaplicy ozdobione są dwoma antabami i czterema herbowymi tarczami rodu Raczyńskich. Wnętrze utrzymane jest w stylu klasycystycznym.
Ołtarz z wizerunkiem Świętego Marcelego z 1832, prawdopodobnie dzieło Franciszka Marii Lanciego, zniszczył okupant. Na zachodniej ścianie kaplicy umieszczono płaskorzeźbę przedstawiającą Elizę Krasińską z Branickich z dwojgiem swych dzieci, Zygmuntem i Władysławem – teściową Edwarda Aleksandra Raczyńskiego.
Podziemie grobowe zaprojektowane zostało w formie krypty romańsko-gotyckiej. Sklepienie wsparto na sześciu kolumnach i półkolumnach wmurowanych w ściany okienne. W neogotyckim sklepieniu umieszczone zostały: herb Raczyńskich – Nałęcz oraz tablica z napisem „Estera Raczyńska prosi o westchnienie do Boga”.
Do kaplicy i mauzoleum sprowadził Edward Raczyński prochy swoich przodków. We wnętrzu krypty znajdują się tylko trzy sarkofagi. W jednym spoczywa Roger Raczyński, w drugim jego żona Konstancja z Lachmanów, w trzecim zmarły w 1993r. ostatni męski członek rodu Edward Bernard. Pozostałych pochowanych tu członków rodziny upamiętniają tablice epitafijne w ścianach. Nie wszyscy członkowie rodu tu właśnie spoczywają. Zabrakło samego fundatora kaplicy, spoczywa tu tylko jego serce.
Od roku 1975 kaplica pełni funkcję kościoła parafialnego.
[Źródło-tekst: książka: ”Śladami Edwarda hr. Raczyńskiego”]
[Tekst: Anna Denis-Siemieniuk]